Op 28 augustus 2019 stond in het dagblad Trouw een prachtig verhaal van collega-stembevrijder Floortje Thieleman over wat stembevrijding voor haar persoonlijk betekent. Stembevrijding als een vorm van lijfelijke zingeving. Rond de geboorte en het overlijden van haar zoontje was zingen voor haar een manier om haar gevoelens te uiten en dat hielp haar enorm.
Een paar citaten uit het artikel:

“Vier jaar geleden verloor ik mijn zoon. Sem overleed tijdens de geboorte, wat we vooraf wisten. Mijn zoon bleek in mij wel te kunnen leven, maar door een hersenafwijking zou Sem na de geboorte sterven. Uiteindelijk koos ik ervoor om de zwangerschap niet uit te dragen.”

“Een dag voor ik zou gaan bevallen van Sem, was ik op een studieweekend van mijn opleiding (tot stembevrijder, WR). (…) Tranen konden vrij stromen. Kwaadheid kon naar buiten. Maar ook vreugde om zoveel liefde achter de pijn. Ik kon emotie na emotie uiten, zonder een verhaal te hoeven vertellen, zonder me te hoeven verantwoorden, zonder op reactie te wachten. Toen ik uitgezongen was, werd ik door vijfentwintig mensen, die om me heen stonden, vol liefde toegezongen. Wat een cadeau!”

“Je hoort weleens: ‘Alleen muziek kan over de dood praten’.  Dat herken ik: toen ik Sem verloor, kon ik door te zingen mijn verdriet goed uiten, mijn liefde voor hem, de gevoelens over waar ik na zijn dood tegenaan liep.”

“Stembevrijding werkt zo bevrijdend omdat er geen verhaal naar boven hoeft te komen. Je kunt meteen naar het ongemak gaan, komt direct tot de kern. (…) Zingen heeft me zó geholpen – helpt me nog steeds – bij het verwerken van Sems dood.”

Het hele artikel vind je hier: https://www.trouw.nl/religie-filosofie/hoe-zingen-floortje-thieleman-hielp-na-de-dood-van-haar-zoontje~bd6cb658/